Öğretmenler Günü

Cinuçen Tanrıkorur’un “Biraz da Müzik” adlı kitabından alıntıdır

Geçtiğimiz Pazartesi Öğretmenler Günüydü. Beş günlük gecikmem mazur görülürse, bütün öğretmenlerin (Türk müziğinden hoşlanmadıkları için çocuklarına öğretmeyen ‘ilerici’ler dahil olmak üzere) hepsinin geçmiş bayramını kutlarım. Bu ‘filan günü, falan haftası’ adeti bize Batıdan da geçmiş olsa, yılda bir defa olsun anılmak hiç anılmamaktan iyi olduğu için, kötü bir ithal sayılmaz. Öyle ya, böyle günler olmasa, annelerimiz-babalarımız, şehitlerimiz-sakatlarımız, şehirlerimizin düşman işgalinden kurtuluşu, İstanbul’un fethi, Galatasaray liselilerle pilav yeme, Akademililerle kıyafet balosunda buluşmak nereden aklımıza gelebilir ki? Keşke, yılda bir kere bile olsun hatırlanabilmek için, açlar-fakirler-işsizler günü, yolsuz-susuz-ışıksız köyler günü, öğretmensiz okullar ve boş geçen dersler günü, sel baskını, çöp yangını ve heyelanda ölen gecekondulular günü, taksi şöförlerine trafik polisleri nezaket günü, faili meçhuller günü, Susurluk günü vs. vs. de olsaydı’.. Neyse, biz dönelim yine öğretmenlerimize…

Müjdat Gezen Sanat Merkezinde hocalık yaptığım sırada, bir 24 Kasım’da Öğretmenler Günümü kutlayan öğrencilere teşekkür mahiyetinde bir yazı yazıp okulun panosuna asmıştım. Bu yazıyı bütün öğretmenlerimize ve öğrencilerimize sevgi ile takdim ediyorum:

“Öğretmenler Gününü kutlamak nezaketini gösteren MSM öğrencilerine Tanrıkorur Hoca’dan sevgilerle.”